ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
ΒΙΑΝΝΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ 1943
Κάτω Βιάννος, 1941-44 Εκτύπωση E-mail
Η Κάτω Βιάννος είχε 6 θύματα κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Το Ολοκαύτωμα της Βιάννου
του Γ. Δ. Χρηστάκη
Θα την κάψω την Βιάννο, γιατί υπάρχει εκεί οργανωμένη αντίσταση και υποθάλπουν αντάρτες και Άγγλους και γιατί είναι φωλιά ανταρτών τα βουνά της. Αυτή ήταν η απειλή του Χάρτμαν, του Δ/τή της αστυνομίας στο Νομό Ηρακλείου, σε Βιαννίτες που είχαν συλληφθεί απ' αφορμή το σαμποτάζ που είχε γίνει τον Ιούλιο του 1943 στο αεροδρόμιο του Καστελλίου της Πεδιάδος.
Στην επαρχία Βιάννου στο νοτιοανατολικό τμήμα του Νομού Ηρακλείου, δημιουργήθηκε ισχυρή αντιστασιακή οργάνωση, με καθολική συμμετοχή του πληθυσμού, από τις πρώτες ημέρες της ναζιστικής κατοχής, τον Ιούνιο του 1941.
Η δυναμική παρουσία ομάδας ανταρτών στα βουνά της Βιάννου από τον Γενάρη του 1943, υποχρέωσε τους Γερμανούς να διατηρούν στην Κρήτη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις αποδυναμώνοντας άλλα μέτωπα.
Στις 8-9 Σεπτέμβρη 1943 οι αντάρτες εξουδετέρωσαν Γερμανικό φυλάκιο που είχε εγκατασταθεί στο πλησιέστερο προς το λημέρι των ανταρτών χωριό, την Κάτω Σύμη. Στις 12 Σεπτεμβρίου, σε μάχη γερμανικής στρατιωτικής μονάδας με κλιμάκιο των ανταρτών στην είσοδο του χωριού Κάτω Σύμη, οι Γερμανοί υπέστησαν μεγάλες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες και 12 αιχμαλώτους.
Ο Γερμανός στρατηγός, Δ/της Φρουρίου Κρήτης, Μύλλερ, σε διαταγή του προς τις στρατιωτικές δυνάμεις που εστάλησαν στη Βιάννο αναφέρει:' Καταστρέψετε την επαρχία Βιάννου, εκτελέσετε πάραυτα, χωρίς διαδικασία, τους άρρενες που είναι πάνω από 16 ετών και όλους όσους συλλαμβάνονται στην ύπαιθρο ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Ακολούθησαν αντίποινα προς τον άμαχο πληθυσμό. Στις ομαδικές εκτελέσεις, που έγιναν από τις 14 έως τις 16 Σεπτέμβρη, 401 κάτοικοι της περιοχής έχασαν τη ζωή τους και 980 κατοικίες σε 10 χωριά καταστράφηκαν. Σε δεκάδες ανέρχονται οι τόποι, όπου έγιναν οι ομαδικές εκτελέσεις στα χωριά και στις αγροτικές περιφέρειες της Επαρχίας Βιάννου και στα γειτονικά της Επαρχίας Ιεράπετρας.
Στη φοβερή ώρα της δοκιμασίας, οδηγούμενοι στην εκτέλεση οι πατριώτες, έδειξαν το μεγαλείο της ψυχής των και τη δύναμη τους. Κανείς δεν λύγισε, κανείς δεν έκλαψε, κανείς δεν παρακάλεσε. Όλοι τους δέχτηκαν τις θεριστικές βολές με το θάρρος και την υπερηφάνεια που χαρακτηρίζει την Κρητική ψυχή. Όλοι τους απλά και ήρεμα, όπως ταιριάζει στους αληθινούς γενναίους, δέχτηκαν κατάστηθα τα δολοφονικά βόλια, ζητωκραυγάζοντας για την πατρίδα και την ελευθερία. Απ' όσους επέζησαν, τους μόνους μάρτυρες των τραγικών εκείνων στιγμών, κανείς δεν ανέφερε περίπτωση λιποψυχίας. Αντίθετα, ανέφεραν περιπτώσεις αρκετών που αντέδρασαν κι έπεσαν νεκροί ύστερα από πάλη με τους δολοφόνους τους.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του Βασίλη Πνευματικάκη στον Βαχό, του Αποστόλη Βαρδάκη στον Άγιο Βασίλειο, στην επίθεση που έκαμαν στους δολοφόνους τους. Χαρακτηριστικά τα ενθαρρυντικά λόγια και οι ζητωκραυγές για την πατρίδα του Ηρακλή Πνευματικάκη στο Βαχό, του Νίκου Τσαγκαράκη, Μανώλη Μπαριτάκη και Νίκου Μαθιουδάκη στ' Αμιρά, του Στάθη Μάστορα στον Άγιο Βασίλειο που έψαλε τον Εθνικό Ύμνο, τα λόγια «θάρρος μπαμπά, για την πατρίδα πεθαίνουμε» της 17χρονης μαθήτριας Μαρίας Χ. Παπαδημητροπούλου προς τον πατέρα της, που τον έβλεπε δακρυσμένο γιατί σκεφτόταν το χαμό της κόρης του.
Μια όμως μαρτυρία, που βρήκε και καταχώρησε ο ιστορικός της εποχής εκείνης Γιάννης Μουρέλλος στο έργο του «Ιστορία της Κρήτης» μας λέει πολλά. Γράφει:«Όπως με διαβεβαίωσαν αυτήκοοι μάρτυρες, ένας Γερμανός έφεδρος αξιωματικός, ενώ διατελούσε σε ευθυμία από κρασί που έπινε μαζί τους, άρχισε να λέει:Έχω παρακολουθήσει πολλές εκτελέσεις σε άλλες χώρες που έχομε κατακτήσει. Μα αυτό που συνάντησα στα χωριά της Βιάννου δεν το (δα πουθενά. Άντρες και γυναίκες αντίκριζαν τον θάνατο ψύχραιμα και στήναν το κορμί τους περήφανα μπροστά στις κάνες των τουφεκιών. Μήτ' ένας τους δεν έκλαψε, μήτ' ένας τους δεν ζήτησε οίκτο ή χάρη. Μα τη ζωηρότερη εντύπωση μου έκανε ένας ογδοντάρης σ' ένα χωριό της Βιάννου. Βρισκότανε στη μέση, στη γραμμή των ανδρών που θα εκτελούσαμε. Ζήτησε να πει κάτι στον αξιωματικό. Πλησίασα μ' ένα διερμηνέα. Αυτός βγήκε από τη γραμμή και βγάζοντας το δακτυλίδι του μου το πρόσφερε λέγοντας: «Πάρε τούτο το δακτυλίδι. Σου το χαρίζω, για να θυμάσαι σ' όλη σου τη ζωή πως σκότωσες έναν αθώο γέρο 80 χρονών» Έπειτα ο γέρος γύρισε ατάραχος στη γραμμή του προσπαθώντας να σηκώσει το γέρικο κορμί του, όσο του επέτρεπαν τα χρόνια του. Σάστισα και πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα, όσο να βρω την ψυχραιμία να θυμηθώ την εντολή που είχα λάβει. Και όμως τη στιγμή που έλεγα «πυρ» έτρεμα σύγκορμος. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την τραγική εκείνη στιγμή».
Το ομολογεί και άλλος Γερμανός για τους Κρητικούς. Ο στρατηγός Αντρέ, Διοικητής Φρουρίου Κρήτης, ο οποίος αιματοκύλισε την Κρήτη με τις εκατοντάδες των εκτελέσεων που διέταξε σε πολλά χωριά της Κρήτης, είπε στο Σουηδό αντιπρόσωπο του Δ.Ε.Σ. όταν τον επισκέφτηκε: «Οι Κρητικοί, όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες. Είναι τόσο περήφανοι την τραγική εκείνη ώρα του θανάτου, που είναι αδύνατο να μην τους θαυμάσεις».
Και είναι πολλά τα περιστατικά που δείχνουν την αντρειοσύνη, την παλικαριά, και τον πραγματικό ηρωισμό των ηρώων της 14ης Σεπτέμβρη μπροστά στο θάνατο.
Είναι όμως πολλές, από την άλλη μεριά, οι βάρβαρες και απάνθρωπες εκδηλώσεις των γερμανών εκείνες τις ημέρες:
Ο φόνος με ξιφολόγχη των αδελφών Βαρδάκη στον Άγιο Βασίλειο, ο βασανισμός κατά την εκτέλεση των παιδιών του Βερβελάκη,
το ξεκοίλιασμα της εγκύου Αικατερίνης Παπαδημητροπούλου στη Λυγιά,
ο φόνος της Συγγελάκη με το μικρό στην αγκαλιά της στο Λουτράκι,
ο φόνος των αδελφών Παπαδάκη στην Πάνω Σύμη με την ανάπηρη μάνα στα χέρια τους,
η εκτέλεση του αναπήρου Γεωργίου Κοντάκη με ξιφολόγχη στο Κεφαλοβρύσι,
η εκτέλεση του εξαετούς αγοριού (Συμβουλάκη) στην αγκαλιά του πατέρα του στη Λυγιά
και πολλά άλλα που δεν έγιναν γνωστά.
Στις 17 του Σεπτέμβρη οι ομαδικές εκτελέσεις σταμάτησαν.
Η γριά Συγγελάκαινα στ' Αμιρά θρήνησε τον άντρα της και τέσσερις γιους της.
Η οικογένεια Βερυκοκάκη θρήνησε 17 μέλη της
Η οικογένεια Ραπτάκη 12 συγγενείς εξ αίματος και 10 γαμβρούς
Η οικογένεια Ηλιάκη 10 αδερφούς και εξαδέλφους Τρεις αδελφούς Βασιλάκη
Η Μαρία Γ. Χαλκιαδάκη έχασε τον άνδρα της, τον πεθερό της, τον κουνιάδο της, δύο πρώτους θείους της και έξη πρώτα ξαδέλφια.
Ο Ματθαίος Χρηστάκης ή Σύλλας στήθηκε στη γραμμή μαζί με δύο γιους του και τέσσερις γαμβρούς του.
Η Χατζάκαινα στον Άγιο Βασίλειο έχασε τον άντρα της, το γιο της και τον γαμβρό της.
Σκοτωμένη στα χωράφια του Λουτρακίου η Ζαχαρένια Ρηνάκη με το 6 μηνών μωρό στην αγκαλιά της κρεμασμένο στο βυζί της και δίπλα η μάνα της και η πεθερά της σκοτωμένες και αυτές.
Πέντε νεκρούς θρήνησε και η οικογένεια Δημητριανάκη από τα Γδόχια.
Δεκάδες τα σπίτια με δύο νεκρούς.
Δεκάδες οι οικογένειες που θρήνησαν δέκα, δεκαπέντε και είκοσι νεκρούς, συζύγους, γονείς αδέλφια και ξαδέλφια. Σε 401 ανήλθαν οι νεκροί στα χωριά της Βιάννου και της Ιεράπετρας στις τρεις αποφράδες ημέρες του 1943, για να φτάσουν τους 461 μαζί μ' αυτούς που σκοτώθηκαν σ' όλο το διάστημα της κατοχής. 8 μηνών ήταν το πιο μικρό, αγέννητο, στην κοιλιά της μάνας του, 96 χρονών ήταν ο πιο μεγάλος (Εμμ. Δασκαλάκης από τ'Αμιρά)
127 ήταν πάνω από 60 χρονών. Από αυτούς:
οι 60 ήταν από 60 έως 69 ετών
οι 47 ήταν από 70 έως 79 ετών
οι 16 ήταν από 80 έως 89 ετών
οι 3 ήταν 90, 93 και 96 ετών
20 ήταν γυναίκες.
Αγρότες ήταν οι πιο πολλοί, αλλά και κτηνοτρόφοι, επαγγελματίες και έφεδροι αξιωματικοί. Ανάμεσα τους 2 κληρικοί, 5 δάσκαλοι, 1 καθηγητής 1 δικηγόρος και 1 υπάλληλος των Τ.Τ.Τ.
Το Ολοκαύτωμα της Βιάννου, οι θηριωδίες των Ναζί, παραμένουν άγνωστα γεγονότα στο ευρύτερο κοινό, στην Ελλάδα και διεθνώς. Λιγοστοί είναι και στην Γερμανία ενήμεροι, κι αυτοί περιορίζονται στους λίγους τουρίστες που τα τελευταία χρόνια επισκέπτονται το Ηρώο καταγράφοντας τα συναισθήματα τους στο εκεί τηρούμενο βιβλίο.
Γ. Δ. Χρηστάκης, Ηράκλειο Κρήτης
ΠΗΓΗ: http://www.greekholocausts.gr/gr/index.php?option=com_content&task=view&id=110&Itemid=50
Η Κάτω Βιάννος είχε 6 θύματα κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Το Ολοκαύτωμα της Βιάννου
του Γ. Δ. Χρηστάκη
Θα την κάψω την Βιάννο, γιατί υπάρχει εκεί οργανωμένη αντίσταση και υποθάλπουν αντάρτες και Άγγλους και γιατί είναι φωλιά ανταρτών τα βουνά της. Αυτή ήταν η απειλή του Χάρτμαν, του Δ/τή της αστυνομίας στο Νομό Ηρακλείου, σε Βιαννίτες που είχαν συλληφθεί απ' αφορμή το σαμποτάζ που είχε γίνει τον Ιούλιο του 1943 στο αεροδρόμιο του Καστελλίου της Πεδιάδος.
Στην επαρχία Βιάννου στο νοτιοανατολικό τμήμα του Νομού Ηρακλείου, δημιουργήθηκε ισχυρή αντιστασιακή οργάνωση, με καθολική συμμετοχή του πληθυσμού, από τις πρώτες ημέρες της ναζιστικής κατοχής, τον Ιούνιο του 1941.
Η δυναμική παρουσία ομάδας ανταρτών στα βουνά της Βιάννου από τον Γενάρη του 1943, υποχρέωσε τους Γερμανούς να διατηρούν στην Κρήτη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις αποδυναμώνοντας άλλα μέτωπα.
Στις 8-9 Σεπτέμβρη 1943 οι αντάρτες εξουδετέρωσαν Γερμανικό φυλάκιο που είχε εγκατασταθεί στο πλησιέστερο προς το λημέρι των ανταρτών χωριό, την Κάτω Σύμη. Στις 12 Σεπτεμβρίου, σε μάχη γερμανικής στρατιωτικής μονάδας με κλιμάκιο των ανταρτών στην είσοδο του χωριού Κάτω Σύμη, οι Γερμανοί υπέστησαν μεγάλες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες και 12 αιχμαλώτους.
Ο Γερμανός στρατηγός, Δ/της Φρουρίου Κρήτης, Μύλλερ, σε διαταγή του προς τις στρατιωτικές δυνάμεις που εστάλησαν στη Βιάννο αναφέρει:' Καταστρέψετε την επαρχία Βιάννου, εκτελέσετε πάραυτα, χωρίς διαδικασία, τους άρρενες που είναι πάνω από 16 ετών και όλους όσους συλλαμβάνονται στην ύπαιθρο ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Ακολούθησαν αντίποινα προς τον άμαχο πληθυσμό. Στις ομαδικές εκτελέσεις, που έγιναν από τις 14 έως τις 16 Σεπτέμβρη, 401 κάτοικοι της περιοχής έχασαν τη ζωή τους και 980 κατοικίες σε 10 χωριά καταστράφηκαν. Σε δεκάδες ανέρχονται οι τόποι, όπου έγιναν οι ομαδικές εκτελέσεις στα χωριά και στις αγροτικές περιφέρειες της Επαρχίας Βιάννου και στα γειτονικά της Επαρχίας Ιεράπετρας.
Στη φοβερή ώρα της δοκιμασίας, οδηγούμενοι στην εκτέλεση οι πατριώτες, έδειξαν το μεγαλείο της ψυχής των και τη δύναμη τους. Κανείς δεν λύγισε, κανείς δεν έκλαψε, κανείς δεν παρακάλεσε. Όλοι τους δέχτηκαν τις θεριστικές βολές με το θάρρος και την υπερηφάνεια που χαρακτηρίζει την Κρητική ψυχή. Όλοι τους απλά και ήρεμα, όπως ταιριάζει στους αληθινούς γενναίους, δέχτηκαν κατάστηθα τα δολοφονικά βόλια, ζητωκραυγάζοντας για την πατρίδα και την ελευθερία. Απ' όσους επέζησαν, τους μόνους μάρτυρες των τραγικών εκείνων στιγμών, κανείς δεν ανέφερε περίπτωση λιποψυχίας. Αντίθετα, ανέφεραν περιπτώσεις αρκετών που αντέδρασαν κι έπεσαν νεκροί ύστερα από πάλη με τους δολοφόνους τους.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του Βασίλη Πνευματικάκη στον Βαχό, του Αποστόλη Βαρδάκη στον Άγιο Βασίλειο, στην επίθεση που έκαμαν στους δολοφόνους τους. Χαρακτηριστικά τα ενθαρρυντικά λόγια και οι ζητωκραυγές για την πατρίδα του Ηρακλή Πνευματικάκη στο Βαχό, του Νίκου Τσαγκαράκη, Μανώλη Μπαριτάκη και Νίκου Μαθιουδάκη στ' Αμιρά, του Στάθη Μάστορα στον Άγιο Βασίλειο που έψαλε τον Εθνικό Ύμνο, τα λόγια «θάρρος μπαμπά, για την πατρίδα πεθαίνουμε» της 17χρονης μαθήτριας Μαρίας Χ. Παπαδημητροπούλου προς τον πατέρα της, που τον έβλεπε δακρυσμένο γιατί σκεφτόταν το χαμό της κόρης του.
Μια όμως μαρτυρία, που βρήκε και καταχώρησε ο ιστορικός της εποχής εκείνης Γιάννης Μουρέλλος στο έργο του «Ιστορία της Κρήτης» μας λέει πολλά. Γράφει:«Όπως με διαβεβαίωσαν αυτήκοοι μάρτυρες, ένας Γερμανός έφεδρος αξιωματικός, ενώ διατελούσε σε ευθυμία από κρασί που έπινε μαζί τους, άρχισε να λέει:Έχω παρακολουθήσει πολλές εκτελέσεις σε άλλες χώρες που έχομε κατακτήσει. Μα αυτό που συνάντησα στα χωριά της Βιάννου δεν το (δα πουθενά. Άντρες και γυναίκες αντίκριζαν τον θάνατο ψύχραιμα και στήναν το κορμί τους περήφανα μπροστά στις κάνες των τουφεκιών. Μήτ' ένας τους δεν έκλαψε, μήτ' ένας τους δεν ζήτησε οίκτο ή χάρη. Μα τη ζωηρότερη εντύπωση μου έκανε ένας ογδοντάρης σ' ένα χωριό της Βιάννου. Βρισκότανε στη μέση, στη γραμμή των ανδρών που θα εκτελούσαμε. Ζήτησε να πει κάτι στον αξιωματικό. Πλησίασα μ' ένα διερμηνέα. Αυτός βγήκε από τη γραμμή και βγάζοντας το δακτυλίδι του μου το πρόσφερε λέγοντας: «Πάρε τούτο το δακτυλίδι. Σου το χαρίζω, για να θυμάσαι σ' όλη σου τη ζωή πως σκότωσες έναν αθώο γέρο 80 χρονών» Έπειτα ο γέρος γύρισε ατάραχος στη γραμμή του προσπαθώντας να σηκώσει το γέρικο κορμί του, όσο του επέτρεπαν τα χρόνια του. Σάστισα και πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα, όσο να βρω την ψυχραιμία να θυμηθώ την εντολή που είχα λάβει. Και όμως τη στιγμή που έλεγα «πυρ» έτρεμα σύγκορμος. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την τραγική εκείνη στιγμή».
Το ομολογεί και άλλος Γερμανός για τους Κρητικούς. Ο στρατηγός Αντρέ, Διοικητής Φρουρίου Κρήτης, ο οποίος αιματοκύλισε την Κρήτη με τις εκατοντάδες των εκτελέσεων που διέταξε σε πολλά χωριά της Κρήτης, είπε στο Σουηδό αντιπρόσωπο του Δ.Ε.Σ. όταν τον επισκέφτηκε: «Οι Κρητικοί, όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες. Είναι τόσο περήφανοι την τραγική εκείνη ώρα του θανάτου, που είναι αδύνατο να μην τους θαυμάσεις».
Και είναι πολλά τα περιστατικά που δείχνουν την αντρειοσύνη, την παλικαριά, και τον πραγματικό ηρωισμό των ηρώων της 14ης Σεπτέμβρη μπροστά στο θάνατο.
Είναι όμως πολλές, από την άλλη μεριά, οι βάρβαρες και απάνθρωπες εκδηλώσεις των γερμανών εκείνες τις ημέρες:
Ο φόνος με ξιφολόγχη των αδελφών Βαρδάκη στον Άγιο Βασίλειο, ο βασανισμός κατά την εκτέλεση των παιδιών του Βερβελάκη,
το ξεκοίλιασμα της εγκύου Αικατερίνης Παπαδημητροπούλου στη Λυγιά,
ο φόνος της Συγγελάκη με το μικρό στην αγκαλιά της στο Λουτράκι,
ο φόνος των αδελφών Παπαδάκη στην Πάνω Σύμη με την ανάπηρη μάνα στα χέρια τους,
η εκτέλεση του αναπήρου Γεωργίου Κοντάκη με ξιφολόγχη στο Κεφαλοβρύσι,
η εκτέλεση του εξαετούς αγοριού (Συμβουλάκη) στην αγκαλιά του πατέρα του στη Λυγιά
και πολλά άλλα που δεν έγιναν γνωστά.
Στις 17 του Σεπτέμβρη οι ομαδικές εκτελέσεις σταμάτησαν.
Η γριά Συγγελάκαινα στ' Αμιρά θρήνησε τον άντρα της και τέσσερις γιους της.
Η οικογένεια Βερυκοκάκη θρήνησε 17 μέλη της
Η οικογένεια Ραπτάκη 12 συγγενείς εξ αίματος και 10 γαμβρούς
Η οικογένεια Ηλιάκη 10 αδερφούς και εξαδέλφους Τρεις αδελφούς Βασιλάκη
Η Μαρία Γ. Χαλκιαδάκη έχασε τον άνδρα της, τον πεθερό της, τον κουνιάδο της, δύο πρώτους θείους της και έξη πρώτα ξαδέλφια.
Ο Ματθαίος Χρηστάκης ή Σύλλας στήθηκε στη γραμμή μαζί με δύο γιους του και τέσσερις γαμβρούς του.
Η Χατζάκαινα στον Άγιο Βασίλειο έχασε τον άντρα της, το γιο της και τον γαμβρό της.
Σκοτωμένη στα χωράφια του Λουτρακίου η Ζαχαρένια Ρηνάκη με το 6 μηνών μωρό στην αγκαλιά της κρεμασμένο στο βυζί της και δίπλα η μάνα της και η πεθερά της σκοτωμένες και αυτές.
Πέντε νεκρούς θρήνησε και η οικογένεια Δημητριανάκη από τα Γδόχια.
Δεκάδες τα σπίτια με δύο νεκρούς.
Δεκάδες οι οικογένειες που θρήνησαν δέκα, δεκαπέντε και είκοσι νεκρούς, συζύγους, γονείς αδέλφια και ξαδέλφια. Σε 401 ανήλθαν οι νεκροί στα χωριά της Βιάννου και της Ιεράπετρας στις τρεις αποφράδες ημέρες του 1943, για να φτάσουν τους 461 μαζί μ' αυτούς που σκοτώθηκαν σ' όλο το διάστημα της κατοχής. 8 μηνών ήταν το πιο μικρό, αγέννητο, στην κοιλιά της μάνας του, 96 χρονών ήταν ο πιο μεγάλος (Εμμ. Δασκαλάκης από τ'Αμιρά)
127 ήταν πάνω από 60 χρονών. Από αυτούς:
οι 60 ήταν από 60 έως 69 ετών
οι 47 ήταν από 70 έως 79 ετών
οι 16 ήταν από 80 έως 89 ετών
οι 3 ήταν 90, 93 και 96 ετών
20 ήταν γυναίκες.
Αγρότες ήταν οι πιο πολλοί, αλλά και κτηνοτρόφοι, επαγγελματίες και έφεδροι αξιωματικοί. Ανάμεσα τους 2 κληρικοί, 5 δάσκαλοι, 1 καθηγητής 1 δικηγόρος και 1 υπάλληλος των Τ.Τ.Τ.
Το Ολοκαύτωμα της Βιάννου, οι θηριωδίες των Ναζί, παραμένουν άγνωστα γεγονότα στο ευρύτερο κοινό, στην Ελλάδα και διεθνώς. Λιγοστοί είναι και στην Γερμανία ενήμεροι, κι αυτοί περιορίζονται στους λίγους τουρίστες που τα τελευταία χρόνια επισκέπτονται το Ηρώο καταγράφοντας τα συναισθήματα τους στο εκεί τηρούμενο βιβλίο.
Γ. Δ. Χρηστάκης, Ηράκλειο Κρήτης
ΠΗΓΗ: http://www.greekholocausts.gr/gr/index.php?option=com_content&task=view&id=110&Itemid=50
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Κωστής Παλαμάς, Ακρίτας Διγενής κι ο Χάροντας
Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα,
δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ' άγγιξες και δε μ' ένοιωσες
στα μαρμαρένια αλώνια;
Ειμ' εγώ η ακατάλυτη
ψυχή των Σαλαμίνων.
Στην Εφτάλοφην έφερα
το σπαθί των Ελλήνων.
Δε χάνομαι στα Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνω.
Στη ζωή ξαναφαίνομαι
και λαούς ανασταίνω!
δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ' άγγιξες και δε μ' ένοιωσες
στα μαρμαρένια αλώνια;
Ειμ' εγώ η ακατάλυτη
ψυχή των Σαλαμίνων.
Στην Εφτάλοφην έφερα
το σπαθί των Ελλήνων.
Δε χάνομαι στα Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνω.
Στη ζωή ξαναφαίνομαι
και λαούς ανασταίνω!
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
Τι είναι το webqest
ημερίδα που διοργανώθηκε απο την ένωση Μιχάλης Δερτούζος , στη Βέροια το Νοέμβρη του 2005. Η εισήγηση αφορά την οργάνωση και παρουσίαση ενός σχεδίου εργασίας τύπου WebQuest” με τη χρήση του λογισμικού Ms PowerPoint.
Demo της παρουσίασης είναι διαθέσιμο εδώ
Περίληψη
'Ενα πολύ σημαντικό ερώτημα, σχετικό με τη χρήση των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση, είναι με ποιο τρόπο οι εκπαιδευτικοί ενσωματώνουν τις δραστηριότητες με τη χρήση υπολογιστή στις υπόλοιπες δραστηριότητες μάθησης. Αυτό που συνιστάται , όσο αφορά τα σχέδια εργασίας , είναι να συνδέονται αυτά με άλλες δραστηριότητες , προηγούμενες και επόμενες, έτσι ώστε να μην έχουν οι μαθητές μας μια εμπειρία αποκομμένη από το αναλυτικό πρόγραμμα. Αναφορικά, τα σχέδια εργασίας WebQuest ,δεν είναι το τελικό σημείο αλλά η αρχή για εξάσκηση στην αναζήτηση πληροφοριών στο Διαδίκτυο και η μέσω αυτών ανάπτυξη μεταγνωστικών δεξιοτήτων (Κολιάδης, Ε.,2002) που θα γίνουν οδηγός τους στη δια βίου εκπαίδευση.
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ: WebQuest, Σχέδιο εργασίας, Δημιουργία Παρουσίασης
Εισαγωγή
Στα εκπαιδευτικά σεμινάρια που όλοι παρακολουθούμε στα πλαίσια της επιμόρφωσής μας, ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για κριτική σκέψη, συμμετοχική-συνεργατική μάθηση (cooperative learning) , σύνδεση της επιστημονικής γνώσης με αυθεντικές καταστάσεις (authentic assessment), και ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία, (technology integration).
Επίσης η Γνωστική στροφή με κυρίαρχο ερευνητικό παράδειγμα το μοντέλο επεξεργασίας πληροφοριών (Κολιάδης Ε., 2002) έρχεται να αντικαταστήσει τις τελευταίες δεκαετίες το συμπεριφοριστικό πρότυπο μάθησης με κυρίαρχο μοντέλο τη συντελεστική μάθηση του Σκίννερ. Όσο για την εποικοδομητική (constructivism) άποψη, σίγουρα την έχουν γνωρίσει ενθουσιώδεις δάσκαλοι που δοκιμάζουν νέες μεθόδους διδασκαλίας και ενδιαφέρονται, πώς να βοηθήσουν τους μαθητές τους να προσεγγίσουν την γνώση μέσα από πραγματικές καταστάσεις. Επειδή συχνά συμβαίνει , από τη μια μας ενθουσιάζουν όλα αυτά αλλά από την άλλη το αναλυτικό πρόγραμμα με τις δικές του λογικές απαιτήσεις. να μας περιορίζει με αυστηρό τρόπο στην καθορισμένη διδακτέα ύλη , το ερώτημα που συχνά προκύπτει είναι , πώς να ενσωματώσουμε αυτές τις ενδιαφέρουσες στρατηγικές στη διδασκαλία μας.
Ένα WebQuest αποτελεί µία δραστηριότητα κατευθυνόµενης διερεύνησης (Ματσαγγούρας, 2001; Βοσνιάδου, 2001,) κατά την οποία οι µαθητές αναλαµβάνουν να λύσουν ένα πρόβληµα και αξιοποιούν το ∆ιαδίκτυο ως βασική πηγή πληροφορίας αλλά συχνά όχι μοναδική. (Παπανικολάου - Γρηγοριάδου , 2005)
Παρώθηση και αυθεντική γνώση
Η εσωτερική παρώθηση είναι ένα σημαντικό κίνητρο για μάθηση και όταν υπάρχει οι μαθητές μας, όχι μόνο καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια, αλλά βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα για να κάνουν συνδέσεις της νέας γνώσης με την ήδη κατακτημένη. Το WebQuest χρησιμοποιεί μερικές στρατηγικές, που λειτουργούν ως εξωτερική παρώθηση για τους μαθητές εκείνους που για διάφορους λόγους δεν έχουν εσωτερικά κίνητρα και όπως έχει διαπιστωθεί αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο ποσοστό στην τάξη. Καθώς ένα σχέδιο εργασίας WebQuest, εκμεταλλεύεται ένα κεντρικό πρόβλημα που χρήζει ειλικρινή απάντηση, δεν πρέπει να υπολογίζουμε σε άμεση απάντηση αλλά εξηγούμε στους μαθητές ότι έχουν τη δυνατότητα να αναζητήσουν τις πιθανές λύσεις στο Διαδίκτυο. Η διαδικασία αυτή πρωτίστως δίνει στους μαθητές τις ευκαιρίες και το χρόνο να βρουν τις απαντήσεις μόνοι τους ,πράγμα που τονώνει την αυτοπεποίθησή τους, ανεβάζει την αυτοεκτίμησή τους και δικαιώνει τη συνεισφορά όλων για τη συνεργασία τους στην εύρεση της λύσης. Επίσης όταν ζητηθεί από τους μαθητές να κατανοήσουν, να υποθέσουν ή να επιλύσουν μια προβληματική κατάσταση που προέρχεται από την καθημερινή ζωή, τότε έρχονται αντιμέτωποι με τον αληθινό κόσμο και αναλαμβάνουν ένα αυθεντικό έργο , όχι κάτι που το νόημά του περιορίζεται μέσα στα στενά πλαίσια της σχολικής τάξης.
Κίνητρα και στρατηγικές ανάπτυξης
Κατά τη διαδικασία ανάπτυξης ενός σχεδίου WebQuest η πληροφορία αποτελεί το πρωτογενές υλικό προς επεξεργασία και οικοδόµηση της νέας γνώσης. Οι μαθητές εστιάζουν περισσότερο στη χρήση της πληροφορίας παρά στην απλή αναζήτησή της, ενώ παράλληλα καλλιεργούν την αναλυτική, συνθετική σκέψη και κριτική τους ικανότητα (Dodge, 1999; Brown Yoder, 1999). Βασική πηγή πληροφορίας αποτελεί το Διαδίκτυο. Λόγω όµως, της γνωστικής υπερφόρτωσης που παρατηρείται σε ένα υπερµεσικό περιβάλλον όπως το ∆ιαδίκτυο, είναι αµφίβολο εάν η ελεύθερη πλοήγηση και αναζήτηση αρκεί για να οδηγήσει στη µάθηση (Hammond & Allison, 1989), (Jonassen, 1991), και στην επίτευξη των διδακτικών στόχων ενός µαθήµατος (Romiszowski, 1990), (Παπανικολάου - Γρηγοριάδου , 2005). Επομένως αρχικά οι δικτυακοί τόποι είναι απαραίτητο να αξιολογούνται από τον/την εκπαιδευτικό και να διευρύνονται ανάλογα με το επίπεδο δεξιοτήτων που έχουν αποκτήσει οι μαθητές.
Πηγή: Ελληνική Πύλη Παιδείας
Demo της παρουσίασης είναι διαθέσιμο εδώ
Περίληψη
'Ενα πολύ σημαντικό ερώτημα, σχετικό με τη χρήση των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση, είναι με ποιο τρόπο οι εκπαιδευτικοί ενσωματώνουν τις δραστηριότητες με τη χρήση υπολογιστή στις υπόλοιπες δραστηριότητες μάθησης. Αυτό που συνιστάται , όσο αφορά τα σχέδια εργασίας , είναι να συνδέονται αυτά με άλλες δραστηριότητες , προηγούμενες και επόμενες, έτσι ώστε να μην έχουν οι μαθητές μας μια εμπειρία αποκομμένη από το αναλυτικό πρόγραμμα. Αναφορικά, τα σχέδια εργασίας WebQuest ,δεν είναι το τελικό σημείο αλλά η αρχή για εξάσκηση στην αναζήτηση πληροφοριών στο Διαδίκτυο και η μέσω αυτών ανάπτυξη μεταγνωστικών δεξιοτήτων (Κολιάδης, Ε.,2002) που θα γίνουν οδηγός τους στη δια βίου εκπαίδευση.
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ: WebQuest, Σχέδιο εργασίας, Δημιουργία Παρουσίασης
Εισαγωγή
Στα εκπαιδευτικά σεμινάρια που όλοι παρακολουθούμε στα πλαίσια της επιμόρφωσής μας, ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για κριτική σκέψη, συμμετοχική-συνεργατική μάθηση (cooperative learning) , σύνδεση της επιστημονικής γνώσης με αυθεντικές καταστάσεις (authentic assessment), και ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία, (technology integration).
Επίσης η Γνωστική στροφή με κυρίαρχο ερευνητικό παράδειγμα το μοντέλο επεξεργασίας πληροφοριών (Κολιάδης Ε., 2002) έρχεται να αντικαταστήσει τις τελευταίες δεκαετίες το συμπεριφοριστικό πρότυπο μάθησης με κυρίαρχο μοντέλο τη συντελεστική μάθηση του Σκίννερ. Όσο για την εποικοδομητική (constructivism) άποψη, σίγουρα την έχουν γνωρίσει ενθουσιώδεις δάσκαλοι που δοκιμάζουν νέες μεθόδους διδασκαλίας και ενδιαφέρονται, πώς να βοηθήσουν τους μαθητές τους να προσεγγίσουν την γνώση μέσα από πραγματικές καταστάσεις. Επειδή συχνά συμβαίνει , από τη μια μας ενθουσιάζουν όλα αυτά αλλά από την άλλη το αναλυτικό πρόγραμμα με τις δικές του λογικές απαιτήσεις. να μας περιορίζει με αυστηρό τρόπο στην καθορισμένη διδακτέα ύλη , το ερώτημα που συχνά προκύπτει είναι , πώς να ενσωματώσουμε αυτές τις ενδιαφέρουσες στρατηγικές στη διδασκαλία μας.
Ένα WebQuest αποτελεί µία δραστηριότητα κατευθυνόµενης διερεύνησης (Ματσαγγούρας, 2001; Βοσνιάδου, 2001,) κατά την οποία οι µαθητές αναλαµβάνουν να λύσουν ένα πρόβληµα και αξιοποιούν το ∆ιαδίκτυο ως βασική πηγή πληροφορίας αλλά συχνά όχι μοναδική. (Παπανικολάου - Γρηγοριάδου , 2005)
Παρώθηση και αυθεντική γνώση
Η εσωτερική παρώθηση είναι ένα σημαντικό κίνητρο για μάθηση και όταν υπάρχει οι μαθητές μας, όχι μόνο καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια, αλλά βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα για να κάνουν συνδέσεις της νέας γνώσης με την ήδη κατακτημένη. Το WebQuest χρησιμοποιεί μερικές στρατηγικές, που λειτουργούν ως εξωτερική παρώθηση για τους μαθητές εκείνους που για διάφορους λόγους δεν έχουν εσωτερικά κίνητρα και όπως έχει διαπιστωθεί αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο ποσοστό στην τάξη. Καθώς ένα σχέδιο εργασίας WebQuest, εκμεταλλεύεται ένα κεντρικό πρόβλημα που χρήζει ειλικρινή απάντηση, δεν πρέπει να υπολογίζουμε σε άμεση απάντηση αλλά εξηγούμε στους μαθητές ότι έχουν τη δυνατότητα να αναζητήσουν τις πιθανές λύσεις στο Διαδίκτυο. Η διαδικασία αυτή πρωτίστως δίνει στους μαθητές τις ευκαιρίες και το χρόνο να βρουν τις απαντήσεις μόνοι τους ,πράγμα που τονώνει την αυτοπεποίθησή τους, ανεβάζει την αυτοεκτίμησή τους και δικαιώνει τη συνεισφορά όλων για τη συνεργασία τους στην εύρεση της λύσης. Επίσης όταν ζητηθεί από τους μαθητές να κατανοήσουν, να υποθέσουν ή να επιλύσουν μια προβληματική κατάσταση που προέρχεται από την καθημερινή ζωή, τότε έρχονται αντιμέτωποι με τον αληθινό κόσμο και αναλαμβάνουν ένα αυθεντικό έργο , όχι κάτι που το νόημά του περιορίζεται μέσα στα στενά πλαίσια της σχολικής τάξης.
Κίνητρα και στρατηγικές ανάπτυξης
Κατά τη διαδικασία ανάπτυξης ενός σχεδίου WebQuest η πληροφορία αποτελεί το πρωτογενές υλικό προς επεξεργασία και οικοδόµηση της νέας γνώσης. Οι μαθητές εστιάζουν περισσότερο στη χρήση της πληροφορίας παρά στην απλή αναζήτησή της, ενώ παράλληλα καλλιεργούν την αναλυτική, συνθετική σκέψη και κριτική τους ικανότητα (Dodge, 1999; Brown Yoder, 1999). Βασική πηγή πληροφορίας αποτελεί το Διαδίκτυο. Λόγω όµως, της γνωστικής υπερφόρτωσης που παρατηρείται σε ένα υπερµεσικό περιβάλλον όπως το ∆ιαδίκτυο, είναι αµφίβολο εάν η ελεύθερη πλοήγηση και αναζήτηση αρκεί για να οδηγήσει στη µάθηση (Hammond & Allison, 1989), (Jonassen, 1991), και στην επίτευξη των διδακτικών στόχων ενός µαθήµατος (Romiszowski, 1990), (Παπανικολάου - Γρηγοριάδου , 2005). Επομένως αρχικά οι δικτυακοί τόποι είναι απαραίτητο να αξιολογούνται από τον/την εκπαιδευτικό και να διευρύνονται ανάλογα με το επίπεδο δεξιοτήτων που έχουν αποκτήσει οι μαθητές.
Πηγή: Ελληνική Πύλη Παιδείας
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
Γλυπτική στην Αρχαϊκή περίοδο
Όλα σχεδόν τα μεγάλα έργα της αρχαϊκής γλυπτικής εξυπηρετούσαν λατρευτικές ή γενικότερα πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων. Ωστόσο, συχνά παρείσδυαν στοιχεία κοσμικού χαρακτήρα, όπως οι υπογραφές των γλυπτών, τα ταφικά επιγράμματα και το όνομα του αναθέτη. Η ανάπτυξη στην αρχαϊκή περίοδο της μεγάλης γλυπτικής και πλαστικής οφείλεται εν μέρει στη εξέλιξη των τεχνικών επεξεργασίας του μετάλλου, όπως είναι για παράδειγμα η σφυρηλάτηση και η χύτευση. Η τελευταία αποδόθηκε, ήδη από την αρχαιότητα, στους σάμιους καλλιτέχνες Ροίκο και Θεόδωρο, αλλά το μόνο για το οποίο μπορούμε να μιλήσουμε με σχετική βεβαιότητα είναι για το σημαντικό ρόλο του σαμιακού εργαστηρίου στις αρχές της χαλκοπλαστικής. Αντίθετα, η γλυπτική σε πέτρα ή μάρμαρο αναπτύχθηκε αρχικά στην Κρήτη, προσλαμβάνοντας ένα ξεχωριστό μορφικό ιδίωμα, γνωστό ως δαιδαλικό ρυθμό. Έπειτα, αναπτύχθηκαν δύο βασικοί γλυπτικοί τύποι: ο κούρος και η κόρη. Οι τύποι αυτοί εμφανίζονται σχεδόν ως συνέχεια των δαιδαλικών μορφών και η εξέλιξή τους οδηγεί στην αυστηρορυθμική γλυπτική. Υπήρξαν πολλά τοπικά εργαστήρια από την Iωνία ως τη δυτική Eλλάδα. Σημαντική ανάπτυξη γνώρισε και η αρχιτεκτονική γλυπτική, εφόσον η κατασκευή μεγάλων πέτρινων ναών επέτρεπε τη διακόσμησή τους με αντίστοιχου μεγέθους γλυπτά. Τέλος, η επιτύμβια γλυπτική εμπνεύστηκε συχνά από τις μορφές ζώων και τεράτων.
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Χάρτης Βαλκανικών πολέμων
Τον τελευταίο καιρό ψάχνω χάρτες των κινήσεων του στρατού μας κατά τους Βαλκανικούς πολέμους. Ξέρει κανείς να μου πει που να ψάξω;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)